‘ Zes Brugse Dylan-fans tussen 30 en 60, die zich als Tambourine men laten aanspreken, organiseren op 22 mei een Dylan-avond in Brugge.
Om 19u00 is er een voordracht door Dirk Roose : ‘The roots of Bob Dylan’.
Vanaf 20u00 zijn er verschillende optredens door lokale helden die Dylan nummers herinterpreteren.
Entree is gratis. Het gebeuren gaat door in de Nocturne, een gezellig bruin keldercafé in de Wollestraat 29 te Brugge.
Inmiddels kreeg ik nog wat info over deze avond in Brugge:
“Het is niet bekend of Bob Dylan ooit in Brugge geweest is maar toch zijn de ‘Tambourine Men’ in deze stad al enige tijd aan het broeden op een mogelijkheid om deze verjaardag ook hier niet onopgemerkt te laten voorbij gaan. Op zondagavond 22 mei 2011 organiseert dit obscuur genootschap in de Nocturne (Wollestraat 29) een hommage aan de zeventigjarige kunstenaar. Een lezing over de roots van Bob Dylan, enkele covers door lokale artiesten, een film waarin de diepste geheimen van een song onthuld worden, zelfs een verrassingsact is niet uitgesloten… maar ook een unieke kans om alle lokale fans van het eerste en het hopelijk nog lang niet laatste uur te ontmoeten. Wil je meer te weten komen over het verband tussen Desolation Row en de Verloren Hoek ? Is dit de comeback van Phil Graveyard ? Wil je ook een uniek exemplaar van de prachtaffiche getekend door Peter Jonkheere ? Zorg dan dat je die zondagavond in de stad bent waar je de verwijzingen uit Simple Twist of Fate overal kunt aantreffen : ‘they sat together in the park’, ‘they walked along by the old canal… and stopped into a strange hotel’, ‘she was walking by the arcade … dropped a coin into the cup of a blind man at the gate’, ‘by the waterfront docks where the sailors all come in’, … Die zondagavond zal de geest van Dylan er zeker rondwaren : be there !”
Op zijn blog Bob Dylan in (het) Nederland(s)brengt Tom Willems zowat dagelijks het laatste nieuws uit Bobland. Dat kan de meest recente setlist zijn, of een link naar een of ander artikel, maar dikwijls zijn het ook persoonlijke bedenkingen of analyses. Kortom: all things Dylan.
In het dankwoord voor Bob Dylan in de studio noemde ik Tom “waarschijnlijk de grootste Dylankenner van de Lage Landen”. Daarom ben ik ook blij dat er nu een eerste boekje van hem verschijnt. Het werk draagt de toepasselijke titel: De Bob Dylan aantekeningen. In het boekje zijn een aantal van Toms aantekeningen gebundeld.
Het boekje verschijnt op 29 april en zal te koop zijn bij een drietal boekwinkels in Nederland: boekhandel Lovink in Lochem, en boekhandels Feijn en het Keerpunt in Alkmaar. Kostprijs: € 12,50.
Geïnteresseerden die niet in de buurt wonen, kunnen het boekje ook bestellen bij de uitgever: Atelier9en40, op het emailadres aljaspaan@planet.nl.
Het is altijd weer grappig om te zien hoe bekende mensen er vroeger uitzagen. Als kind of als jongere. Lang voor de rimepltjes, de wallen onder de ogen, de make up of cosmetische ingrepen hun intrede deden.
Robert Zimmerman, 1957. Vier jaar voor hij zijn naam veranderde in Bob Dylan.
Long John Silver and The Moondogs, of zijn het al The Quarrymen? George Harrison, John Lennon, Paul McCartney en, euh… dinges. The pre-Fab Four, toen ze nog skiffle speelden. 1957 of zo.
Nog een skifflegroepje, uit diezelfde periode: met een piepjonge Jimmy Page.
We blijven bij de gitaargoden: Emil and The Detectives, in 1964. Rechts herkent u gitarist Richard Thompson, links, met de Beatlesbas, Hugh Cornwell. Hugh zou zo’n 15 jaar later pas bekendheid verwerven bij The Stranglers. Richard kennen we van Fairport Convention en zichzelf.
Het had het begin kunnen zijn van de folkpunk…
Nog eentje: Jack White, lang voor The White Stripes
Als je The Beatles ziet, zijn The Rolling Stones nooit veraf. Hier zijn ze in 1963. Voor hun manager het imago van stoute jongens had bedacht.
Ook al zo’n keurige jongen: David Jones, voor hij David Bowie werd.
Computerspecialist Declan MacManus, voor hij Elvis Costello werd – 1975
Als je The Beatles ziet, zijn The Rolling Stones nooit veraf. Hier zijn ze in 1963. Voor hun manager het imago van stoute jongens had bedacht.
Ook al zo’n keurige jongen: David Jones, voor hij David Bowie werd.
Steve Earle, pas aangekomen in Nashville – 1974
peerke's plaatjes 3.0 
