Leo’s lijstje 2015

Naar jaarlijkse traditie vind je hier het lijstje van mijn vriend Leo. Dit jaar is hij er eerst mee klaar.  Kijk en geniet:

Jaarlijstje 2015

Buiten categorie :

Bob Dylan : “Shadows In The Night”
Wat de man hier van heeft gemaakt is gewoonweg hemels. Alle songs tot de essentie terug gebracht. Gewoonweg country van het hoogste niveau mede mogelijk gemaakt door zijn uitzonderlijke goede stem en een uitstekende band.
Chapeau en een diepe buiging.
Je hebt Bob Dylan en je hebt de anderen.

De anderen:

1. Patty Griffin : “Servant Of Love”
   Dit album van deze grote, jammer genoeg minder bekende, dame is van uitzonderlijke hoge klasse. Muzikaal heel speciaal en anders dan de anderen. De ene mooie song na de andere. Je denkt nu heb ik de beste song gehad maar dan volgt er weer een volgend juweeltje. De cd smaakt als het lekkerste broodje : perfect gebakken songs als “Servant Of Love” en “Shine A Different Way” met daar tussen een fantastisch smakend beleg van songs van heel hoog niveau.

2.Jeffrey Foucault : “Salt As Wolves”
Dit album bevat boordevol muziek zoals die eigenlijk moet worden gemaakt:  subtiele pracht, back to basic en de muzikale ziel blootleggend. Muziek recht uit het oprechte hart. En dan niet te vergeten wat hij recentelijk ook als producer voor o.a. Hayward Williams, John Statz en Caitlin Canty heeft gepresteerd. Dit was ‘de’ cd die mij gezelschap heeft gehouden tijdens mijn herstelperiode.
Waarom wordt deze prachtmuziek toch zo weinig opgepikt? Ik snap het echt niet. Grote Meneer, die Jeffrey.

3. Bony King : “Wild Flowers”
Belgische Americana van wereldklasse, punt uit. Wat Bram hier allemaal laat horen zijn songs die voor mij eeuwig in mijn muzikale hart staan gegrift. Wereld, verdomme, luister hier toch eens naar! Dan zullen jullie eindelijk moeten toegeven wat voor een briljant Vlaanderen in huis heeft. Waarom wordt hij nog niets eens vermeld bij de MIA’s en andere overzichten? Bony is King en verdient heel veel beter. “Wild Flowers”, wat ruiken ze heerlijk!

4. John Statz : “Tulsa”
5.Peter Case : “HWY 62”
6. Dave Rawlings Machine : “Nashville Obsolete”
7. Richard Thompson : “Still”
8. James McMurtry : “Complicated Game”
9. Gretchen Peters : “Blackbirds”
10. Daniël Romano : “If I’ve Only One Time Askin’”

Nog te vermelden :

• The Decemberists : “What A Terrible World, What A Beautiful World”
• Jimmy Lafave : “The Night Tribe”
• Danny Schmidt : “Owls”
• Amanda Pearcy : “An Offering”
• Nathan Bell : “I Don’t Do This For Love, I Do This For Love”
• Boudewijn De Groot : “Achter Glas”
• HT Roberts : “Old Light”
• Gurf Morlix : “Eatin’ At Me”
• Rod Picott : “Fortune”
• Justin Townes Earle : “Absent Fathers” and “Single Mothers” (2014)
• John Moreland : “High On Tulsa Heat”
• Eilen Jewell : “Sundown Over Ghost Town”
• Caitlin Canty : “Reckless Skyline”
• Douglas Firs : “The Long Answer Is No”
• Darrell Scott : “Songs Of Ben Bullington Woods”
• Iris DeMent : “The Trackless Woods”
• Steve Earle : “Terraplane”
• Joe Ely : “Panhandle Rambler”
• John Wort Hannam : “Love Lives On”
• Don Henley : “Cass Country”
• Ryan Bingham : “Fear And Saturday Night”
• Allison Moorer : “Down To Believing”
• Emmylou Harris & Rodney Crowell : “The Traveling Kind”
• James Taylor : “Before This World”
• Jason Isbell : “Something More Than Free”

Voilà, van deze albums heb ik genoten in 2015.

Op naar 2016.

Leo

 

 

Bob Dylan in Nederland – Tom Willems

 

Sneller dan verwacht kwam Bob Dylan in Nederland uit. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat het boek pas in oktober van de persen zou rollen, maar toen BD hoorde van het boek, leek het hem wel leuk om meteen maar zelf naar onze streken af te zakken.

Vandaar dat u nu al dit boek kan lezen, als voorbereiding op zijn optredens in Antwerpen en Rotterdam.

We vinden het haast vanzelfsprekend dat Bob Dylan elk jaar langskomt om ten dans te spelen. Dat was vroeger wel even anders. Het duurde tot 1978 voor hij voor het eerst zijn opwachting maakte bij onze noorderburen. België moest zelfs nog zes jaar langer wachten!

Precies over die andere tijden gaat dit boeiende boek van Tom Willems, de man achter de uitstekende blog Bob Dylan in (het) Nederland(s).

Tom heeft zowat alles gelezen dat er in, in de jaren zestig en zeventig, in het Nederlands over Dylan is gepubliceerd. Daarenboven heeft hij iedereen gesproken die op de een of andere manier betrokken was bij radiospecials, uitgave van bootlegs, of pogingen om Dylan naar Nederland te halen. Met die kennis schets hij een vrij volledig beeld hoe een Dylanfan zijn idool in de jaren zestig en zeventig in onze streken kon ervaren.

Hij stelt vast dat, de karige muziekpers van die tijd, de zanger meteen introduceerde als “de stem van een generatie”. Opmerkelijk, vermits Nederland pas kennis maakte met de man toen hij al overgestapt was op een elektrische gitaar. Wie Dylans elpees met protestsongs wou horen moest zelfs wachten tot 1967, of naar Londen of Parijs trekken om er de platen te kopen. 

Het boek is ook voor Vlamingen interessant, omdat de geschiedenis hier op een haast identieke manier is verlopen. Vooral ook omdat de platen die hier in de winkels lagen dikwijls in Nederland werden geperst en de radio’s van de Vlaamse jeugd, heel dikwijls ook op Hilversum stonden afgestemd. 

Of op de eerste commerciële zenders, die vanaf 1970, hun plaatsje opeisten vanaf schepen in de Noordzee. Een van die “piraten” heeft er trouwens voor gezorgd dat ‘Wigwam’ Dylans grootste hit in de Lage Landen is geworden. Dat komt zo: Radio Noordzee Internationaal gebruikte het melancholieke deuntje uit Self Portrait als achtergrond voor een van hun promospotjes. Die spotjes kwamen elk uur wel een paar keer langs. De luisteraars kregen Dylans la-la-la’s dus zo dikwijls te horen, dat ze er aan verslaafd begonnen te raken. Het plaatje werd massaal gekocht en stuwde daardoor de top 3 binnen, zowel boven als onder de Moerdijk.

Veel aandacht gaat natuurlijk naar dat eerste optreden van Bob Dylan in Nederland, op 23 juni 1978, in het Feyenoord-stadion. Tom Willems schets de verwachtingen van de fans, de voorbereidingen, de omstandigheden en de verslagen achteraf. Het vormt meteen het hoogtepunt en het slotstuk van het boek.

Nog even meegeven dat Bob Dylan in Nederland niet in de winkels te koop is en dus best via het internet wordt besteld. Links vind je op Toms blog.

 

Bob Dylan in Nederland

Over enkele maanden verschijnt een nieuw boek over Bob Dylan. Tom Willems, de man achter de blog Bob Dylan in (het) Nederland(s), gaat in op alle mogelijke wetenswaardigheden over onze held in Nederland: singles en elpees, (bijna) concerten en bootlegs…  Kortom alles wat je altijd al had willen weten, maar geen idee had aan wie het te vragen.
Warm aanbevolen.

Hier vind je meer details en kun je het boek ook bestellen.

 

Bob Dylan in de studio

Net wanneer je denkt dat alles nu wel gezegd en geschreven is, duikt er nog een recensie op. En wat voor één!

Ravage digitaal.

Bedankt voor de lovende woorden, Theo de Grood.

En hoewel het er totaal niet mee te maken heeft: een montage van grappige stukjes met onze held in de hoofdrol.

 http://youtu.be/r8I1V-wS5c0

 

Ik heb ook nog wat voor diegenen die vinden dat Dylan niet kan zingen. Hier is je kans om te bewijzen dat je het zelf beter kan.

Karaokeversies van  drie van zijn bekendste nummers:

 Knockin On Heaven’s Door

Tangled Up In Blue

Lay Lady Lay

Laat je gaan!

 

 

The Ballad of Bob Dylan

Ter gelegenheid van de zeventigste verjaardag van Bob Dylan verschenen er natuurlijk weer heel wat boeken over de meester. Passend bij zo’n jubileum zijn een aantal daarvan biografieën. Daar zijn nieuwe versies bij van ouder werk. Clinton Heylin is al aan de derde versie van zijn Behind The Shades en ook Robert Shelton onovertroffen No Direction Home: The Life and Music of Bob Dylan is nog eens afgestoft en aangevuld.

Een nieuwkomer is The Ballad of Bob Dylan van de Amerikaanse schrijver Daniel Epstein. Pardon: Daniel Mark Epstein.

 

Uit dat laatste boek kwam ik een interessant fragment tegen op de blog Examier.com van Harold Lepidus.

Epstein vertelt een anekdote uit de Time Out Of Mind sessies. Iemand van de platenmaatschappij heeft een demo gehoord van ‘Not Dark Yet’ en ziet er hitpotentieel in. Maar de versies die Dylan in de studio opgenomen heeft klinken helemaal anders. De producer, Daniel Lanois wordt onder druk gezet om de artiest te overreden mee te werken. Die haalt er Tony Garnier bij. De bassist moet zijn baas op andere gedachten brengen.

Maar Dylan blijft Dylan en weigert zichzelf te herhalen. “Tony, heb je mij al ooit iets twee keer op dezelfde manier weten zingen?”

 Prachtig toch? En helemaal Dylan.

Ik zet het boek meteen boven aan het lijstje van dingen die ik nog wil kopen.

Maar na een paar dagen valt het kwartje opeens. Ik ken dat verhaal ergens van. Ik ga op zoek. En ja hoor. Het antwoord is te vinden in Uncut. In oktober 2008, ter gelegenheid van het uitbrengen van The Bootleg Series, Vol 8: Tell Tale Signs, plaatste het Britse muziektijdschrift een lang stuk over de sessies van Dylan in de afgelopen twintig jaar. Daarvoor hadden ze een aantal sleutelfiguren geïnterviewd die hadden meegewerkt aan de opnamen.

Een van hen is Mark Howard, de geluidstechnicus van Daniel Lanois tijdens de sessies voor Oh Mercy (1989) en Time Out Of Mind (1997).

 En kijk eens wat Howard toen vertelde:

 One of the arguments during Time Out Of Mind was this thing about never doing a song the same way twice. Bob actually pulled Tony Garnier, his regular bass player, into the room with Dan at one point. He says, “Tony. Have I *ever* played any song twice exactly the same?” Tony says, “No, Bob, no.” Bob says, “*See*? I don’t *do* that.” And Dan’s like, “Yeah, but that song ‘Can’t Wait…’” Bob’s like, “I did it that way, and I’m never doing it that way ever again. I don’t do anything the same twice.”

Heb je het gemerkt? Howard heeft het over ‘Can’t Wait’ terwijl Epstein meent dat het over ‘Not Dark Yet’ gaat.

 Vreemd toch?

Als ik zoiets zie, dan wil ik er het fijne van weten.

 Dus heb ik meneer Epstein  gevraagd waar hij het verhaal vandaan heeft. En terloops ook hoe hij aan de precieze datum voor die laatste sessie is gekomen. Geen enkele bron is specifieker dan “January 1997”, maar hij heeft het over “January 27”. 

Hier is zijn antwoord:

The quote you mention is from Jim Dickinson.

Of course I read all of the uncut interviews I could access, and those are footnoted. More importantly I interviewed the late Jim Dickinson–my main source–, Cindy Cashdollar, David Kemper, Augie Myers and others who might have provided the date. I often arrive at specific dates forensically, by consulting people’s schedules, and perpetual calendars.

 best,

Dan Epstein  

Het blijft vreemd. Mijn zin om het boek te lezen is opeens heel wat verminderd.

De Nederlandse Dylanoloog Tom Willems heeft het boek inmiddels helemaal uit. Op zijn blog Bob Dylan in (het) Nederland(s) schrijft hij wat hij er van vindt.

Ach ja: Dylan blijft altijd een beetje een mysterie.

En het blijft een prachtig nummer.

 

 

aankondiging

 ‘ Zes Brugse Dylan-fans tussen 30 en 60, die zich als Tambourine men laten aanspreken, organiseren op 22 mei een Dylan-avond in Brugge.
Om 19u00 is er een voordracht door Dirk Roose : ‘The roots of Bob Dylan’.
Vanaf 20u00 zijn er verschillende optredens door lokale helden die Dylan nummers herinterpreteren.
Entree is gratis. Het gebeuren gaat door in de Nocturne, een gezellig bruin keldercafé in de Wollestraat 29 te Brugge. 
 

Inmiddels kreeg ik nog wat info over deze avond in Brugge:

“Het is niet bekend of Bob Dylan ooit in Brugge geweest is maar toch zijn de ‘Tambourine Men’ in deze stad al enige tijd aan het broeden op een mogelijkheid om deze verjaardag ook hier niet onopgemerkt te laten voorbij gaan. Op zondagavond 22 mei 2011 organiseert dit obscuur genootschap in de Nocturne (Wollestraat 29) een hommage aan de zeventigjarige kunstenaar.  Een lezing over de roots van Bob Dylan, enkele covers door lokale artiesten, een film waarin de diepste geheimen van een song onthuld worden, zelfs een verrassingsact is niet uitgesloten… maar ook een unieke kans om alle lokale fans van het eerste en het hopelijk nog lang niet laatste uur te ontmoeten. Wil je meer te weten komen over het verband tussen Desolation Row en de Verloren Hoek ? Is dit de comeback van Phil Graveyard ? Wil je ook een uniek exemplaar van de prachtaffiche getekend door Peter Jonkheere ? Zorg dan dat je die zondagavond in de stad bent waar je de verwijzingen uit Simple Twist of Fate overal kunt aantreffen : ‘they sat together in the park’, ‘they walked along by the old canal… and stopped into a strange hotel’, ‘she was walking by the arcade … dropped a coin into the cup of a blind man at the gate’, ‘by the waterfront docks where the sailors all come in’, … Die zondagavond zal de geest van Dylan er zeker rondwaren  : be there !”

 

de Bob Dylan aantekeningen

Op zijn blog  Bob Dylan in (het) Nederland(s) brengt  Tom Willems zowat dagelijks het laatste nieuws uit Bobland. Dat kan de meest recente setlist zijn, of een link naar een of ander artikel, maar dikwijls zijn het ook persoonlijke bedenkingen of analyses. Kortom: all things Dylan.

In het dankwoord voor Bob Dylan in de studio noemde ik Tom “waarschijnlijk de grootste Dylankenner van de Lage Landen”.  Daarom ben ik ook blij dat er nu een eerste boekje van hem verschijnt.  Het werk draagt de toepasselijke titel: De Bob Dylan aantekeningen. In het boekje zijn een aantal van Toms aantekeningen gebundeld.

Het boekje verschijnt op 29 april en zal te koop zijn bij een drietal boekwinkels in Nederland: boekhandel Lovink in Lochem, en boekhandels Feijn en het Keerpunt in Alkmaar. Kostprijs: € 12,50.

Geïnteresseerden die niet in de buurt wonen, kunnen het boekje ook bestellen bij de uitgever: Atelier9en40, op het emailadres aljaspaan@planet.nl.

 

besprekingen van Bob Dylan in de studio op het internet

Na de geschreven pers besteden nu ook diverse internetsites aandacht aan Bob Dylan in de studio.

Goddeau is de site waar het allemaal begon. Op het bijbehorende forum stelde iemand een vraag over een bootleg met een speciale versie van Blood On The Tracks. Hij vroeg zich af wat hij nu eigenlijk had gekocht. In mijn enthousiasme schreef ik een heel verhaal neer, over het tot stand komen van die plaat. Daarop kreeg ik zulke positieve reacties, dat er eigen blog van kwam. Nadat ik ook wat toelichtingen publiceerde over andere Dylanelpees, kwam de vraag om die schrijfsels te bundelen in een boek. From small things…

Ook Rootstime plaatste een recensie.

Zowel folkroddels

http://www.folkroddels.be/artikels/47366.html

als Bluesmagazine.nl ruimen flink wat plaats in voor lange besprekingen.

http://www.bluesmagazine.nl/boekbespreking-patrick-roefflaer-dylan-in-de-studio

 

He, Peerke op TV!

Inmiddels zijn al een aantal interviews voor Bob Dylan in de studio achter de rug. Het meeste is al verschenen/te beluisteren.

Voor wie iets gemist heeft, zijn hier wat links:

Door de zenuwen hoor je af en toe wat trilling in mijn stem, tijdens mijn TV-debuut. Onder Cover op ATV (vanaf 6:02)

Interne keuken kun je hier beluisteren, inclusief de nabesprekingen.  Ik kom aan bod tijdens de tweede helft van het eerste uur.  

Exit loopt deze week nog op radio 1 – elke weekdag vanaf 20 uur.

De podcast van O.V.T. op de Nederlandse Radio 1 .

Bob Dylan in de studio was Boek van de week in de Knack .

Volgende week wordt het boek ook besproken (inclusief interview) in Humo.

 

interview

Zaterdag, 22 januari stond er een interview met uw nederige dienaar in het Belang van Limburg:

Hier is een iets langere versie uit de Gazet van Antwerpen.

GvA-interview Patrick Roefflaer-2011_01_22